رضا یساولی از اعضای شورای هنری نهمین جشنواره تجسمی فجر درباره کیفیت آثار این دوره از جشنواره به خبرنگار مهر گفت: جشنواره پیش از این به عنوان یک رویداد تشریفاتی برگزار می شد و چون بودجه ای داشت مرکز هنرهای تجسمی موظف بود جشنواره ای برگزار کند. طی سال های اخیر آقای آقایی با دبیری این رویداد و با توجه به اینکه دغدغه مسائل فرهنگی را دارد با توجه به بودجه خوبی که در اختیار دبیرخانه است سعی کرد یک حرکت فرهنگی راه بی اندازد و از بودجه استفاده بهینه برای پیشبرد مسائل فرهنگی و هنری انجام دهد. کسانی را هم برای شورای هنری انتخاب کرد که دغدغه این مسائل را داشتند.
وی ادامه داد: رویکرد بسیاری از هنرمندها با توجه به جشن های قبلی به گونه ای بود که با وجود استقبال خوب در واقع یک استقلال کاذب ایجاد شد. امسال شرکت کنندگان به نصف رسیدند اما کارهای شان در راستای اهداف جشنواره بود. تعداد کم شرکت کننده و حتی نمایش دهنده در نمایشگاه دلیل نبود استقبال نبود. ما حتی برآورد می کنیم برای سال قبل ۶ هزار نفری که اثر دادند به ۳ هزار نفر برسد و احتمالا در دوره ای به هزار شرکت کننده برسیم اما بتوانیم از میان آن هزار نفر ۳۰۰ اثر کیفی برای حضور در جشنواره انتخاب کنیم.
این عضو شورای هنری نهمین جشنواره تجسمی فجر بیان کرد: البته انتخاب موزه که به ما اعتبار مکانی برای برگزاری این رویداد داده است دارای محدودیت نمایش اثر است. برخی مدعوین هم پروژه های سنگینی داشتند که در سه متر در سه متر جا اجرا شده است. برای همین شاید بیش از این می توانستیم اثر برای ورود به جشنواره انتخاب کنیم که ظرفیت مکانی این امکان را به ما نداد.
یساولی با اشاره به اینکه حرکت جشنواره رو به جلو بوده است تاکید کرد این جشنواره نه یک بیانیه سیاسی است و نه تبلیغ برای هیچ مسأله ای به جز مسائل فرهنگی.
این هنرمند نگارگر درباره امکان ارائه هنرهای سنتی مانند نگارگری و خوشنویسی با توجه به فراخوان این رویداد که نگاهش به هنر معاصر است نیز گفت: ما با یک تناقضی این میان رو به رو هستیم. محور هنر کشور ما بر اساس هنرهای سنتی است. نگارگری و خوشنویسی را نمی توانید از جریان هنر کشور منفک کنید. از سوی دیگر نگاه هنرمندان سنتی به اصالت های گذشته است. رویکرد جدید یک تقابلی میان این دو رویکرد ایجاد کرده است. هنرمندان زیادی کار ارسال می کنند و شورای هنری می ماند با توجه به اینکه محور فراخوان ایده های نوست چگونه خطوطی که بهترین شیوه اش در دوره صفوی خلق شده یا نگارگری را که در مکتب هرات به عالی ترین شکل داشتیم انتخاب کند.
وی ادامه داد: این روزها برخی هنرمندان تذهیب را می بینیم که با تکیه بر تذهیب های دوره های اوج هنر تذهیب، کارهای جدیدی ارائه داده اند اما مثلا در نگارگری خیلی محدود این اتفاق افتاده است. در واقع از مکتب هرات به بعد اتفاق خاصی در این هنر نیفتاده است. خب این یک چالش بود برای ما که این آثار را چطور بیاوریم به نمایشگاه! البته امسال در نگارگری و گل و مرغ ۵ کار انتخاب شد اما بیشتر نتوانستیم انتخاب کنیم. خالی بودن این بخش ها هم سوال برانگیز می شد. می گفتند یک تیم مدرنیست آمده اند و برای هنر ما تصمیم می گیرند.
یساولی درباره اینکه هنرهای سنتی ما چگونه باید خو را با هنر معاصر وفق دهد بیان کرد: نگارگری یک فرم و فضاسازی و استفاده از خطوط دارد اما در این فضا می توان کارهای اعجاب انگیز کرد. همیشه ما نگاه سنتی داشتیم و تکرار مکررات کرده ایم. باید از این تفکر بیرون آمد. در نقاشی ایرانی شما خلوص رنگ را می بینید و خط عنصر اصلی است. واقعا با وجود هنرمندی چون بهزاد هراتی بی انصافی است بگوییم تفکر کوبیسم را دیگران اول ایجاد کردند. ما قبل تر این نگاه را داشتیم. پس این عرصه وسعت زیادی دارد و تنها باید درهای جدید را به روی خود باز کنیم. ما کمبود مطالعات هنری داریم.
وی ادامه داد: ببینید رویدادی مثل ونیز با چنین چالشی رو به رو نیست ولی ما وارد دومین سالی شدیم که این چالش را داریم و به مسائلی برخورد می کنیم که سوال پیش می آورد ولی سعی کردیم چالش ها را به حداقل برسانیم. امیدوارم همه منتقدان بدون تعصب جشنواره را ببینند و قضاوت کنند.
نظر شما